Οκ.. η αλήθεια είναι ότι δεν είναι του στυλ μας τέτοιες ταινίες , όμως αφού έτυχε να την δω αποφάσισα να γράψω για αυτή . Όχι γιατί ήταν το μόνο που μπορούσα να δω στην τηλεόραση Σαββατο βραδυ αλλά γιατί πραγματικά μέσα στην απλότητά της με άγγιξε .Η Odette , μια απλή υπάλληλος στον τομέα των καλλυντικών σε ένα εμπορικό κέντρο και μητέρα δυο ενήλικων παιδιών , ζει διαβάζοντας τα βιβλία του εμπορικού συγγραφέα Balthazar Balsan και λατρεύοντας τον ίδιο καθώς πιστεύει πως της άλλαξε την ζωή . Εκείνος από την άλλη , ζεί για να αναλώνεται σε ασήμαντες απολαύσεις .
Οι δρομοι τους θα διασταυρωθούν μετά από ένα γράμμα που θα λάβει ο συγγραφέας από την Odette όταν θα βρίσκεται σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση. Μετά από αυτό το γράμμα την επισκέπτεται για να τον φιλοξενήσει και εκεί ξεκινά ένα όμορφο ταξίδι για την αναζήτηση της ευτυχίας
Ας είμαστε ειλικρινείς , δεν πρόκειται για κάποια εξαιρετική ταινία που μιλούν όλοι για αυτή , ούτε για κανένα ιδιοφυές σενάριο . Η μαγεία της βρίσκεται στον σουρεαλισμό της . Και δεν εννοώ την Οdette να πετάει στον ουρανό ή το πόστερ στο δωμάτιό της να κινείται , αλλά την ζωντάνια ενός ανθρώπου και την λαχτάρα που νιώθει για ζωή και γέλιο και παιχνίδι .Αυτές οι εικόνες πλέον φαντάζουν σουρεαλιστικές ... Βρείτε μου εσείς αν μπορείτε μια νοικοκυρά να χορεύει και να τραγουδάει . Ε λοιπόν δεν υπάρχουν ...
Εκει που κερδίζει επομένως αυτή η ταινία είναι στην αισιοδοξία της και στα μηνύματά της . Για αυτό , προτείνω , όποιος διαλέξει να την δεί , ας αφεθεί στην μοναδικότητα του να είσαι άνθρωπος και να ξεχάσει τα τεχνικά ψεγάδια .
Σκηνοθεσία:
Eric-Emmanuel Schmitt
Σενάριο:
Eric-Emmanuel Schmitt
Πρωταγωνιστές:
Catherine Frot , Albert Dupontel
Διάρκεια: 100 min
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου