Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2014

No one knows about Persian Cats (2009)

               Στην καρδιά του μουσουλμανισμού , εκεί όπου η ελευθερία του λόγου δεν επιτρέπεται και κάθε μορφή αντίστασης τιμωρείται, η προσπάθεια απελευθέρωσης από τα δεσμά του κράτους και της οικογένειας, πραγματώνεται σε ένα υγρό υπόγειο και στη δύναμη του ροκ ν ρολ.

  Στην Τεχεράνη , η Negar και ο Ashkan , δύο νεαροί μουσικοί , αναζητούν άτομα για τη δημιουργία συγκροτήματος ώστε να παίξουν σε συναυλία στο Λονδίνο . Έχοντας να αντιμετωπίσουν κακές συνθήκες, βαθειά ριζωμένες αντιλήψεις , αλλά και τον ίδιο τους τον εαυτό, στο μέρος όπου η μουσική απαγορεύεται και κάθε μουσικός μπορεί να φυλακιστεί, εκείνοι ρισκάρουν , ψάχνοντας τρόπους να εξασφαλίσουν το πολυπόθητο εισιτήριο προς τη ζωή με νόημα , μία βίζα.  Το όνειρο είναι εκεί και τους περιμένει, η πραγματικότητα όμως είναι πολύ πιο σκληρή.

  Με ελάχιστα μέσα, απλούς, καθημερινούς ανθρώπους για ηθοποιούς , και με όλες τις πιθανότητες εναντίον του , ο Bahman Ghobadi , δημιουργεί αυτό το παραγνωρισμένο διαμάντι του Ιρανικού Κινηματογράφου .  Όπως οι ήρωές του κρύβονταν από την αστυνομία, έτσι και εκείνος γυρίζει την ταινία αυτή κρυφά από το Ιρανικό καθεστώς σε 17 μέρες συμπεριλαμβανομένων και βραδινών γυρισμάτων.  Παρά την προσπάθειά τους , βέβαια, οι αρχές τους συνέλαβαν δύο φορές , και τους άφησαν αφού τους δωροδόκησαν, λέγοντας ψέματα για το περιεχόμενο της ταινίας.

  Έντονο , συγκινητικό , αστείο , αληθινό , το φιλμ αυτό, αποτελώντας μάθημα υπομονής , επιμονής και αγάπης για τη δημιουργία , μας υπενθυμίζει μία πλευρά του κόσμου που προτιμούμε να αποφεύγουμε να σκεφτόμαστε , αλλά που κυρίως σε τέτοιες εποχές , είναι κρίσιμο να γνωρίζουμε την ύπαρξή της. 

Σκηνοθέτης : Bahman Ghobadi
Σενάριο : Bahman Ghobadi, Hossein Mortezaeiyan, Roxana Saberi
Ηθοποιοί : Negar Shaghaghi, Ashkan Koshanejad, Hamed Behdad κ.α.









Δευτέρα 2 Ιουνίου 2014

The Hunt (2012)

Δεκατέσσερα  χρόνια μετά το αριστουργηματικό ‘’Festen ‘’ , ο Thomas Vinterberg επιστρέφει στην αγαπημένη του θεματική για να παραδώσει άλλη μία ταινία περί προτεσταντικής ηθικής .  Αυτή τη φορά , δεν πρόκειται για μια μεγάλη οικογενειακή γιορτή, αλλά για μία πορεία που είναι αναγκασμένος να διανύσει ο ήρωάς του (ένας σπαρακτικός Mads Mikkelsen ) ολομόναχος απέναντι στους πάλαι ποτέ φίλους του .
  
      Ο Λούκας , μετά από το χωρισμό με τη γυναίκα του, εγκαθίσταται σε ένα ήσυχο χωριό και εκεί εργάζεται ως δάσκαλος. Τα πράγματα κυλούν ομαλά, και φαίνεται να είναι πολύ αγαπητός όχι μόνο στους κατοίκους, αλλά και στα παιδιά τα οποία διδάσκει. Η κατάσταση αλλάζει, όταν η μικρή κόρη του φίλου και γείτονά του προσπαθεί να τον φιλήσει στο στόμα και εκείνος αντιστέκεται. Η μικρή, με σκοπό να εκδικηθεί τον Λούκας υπονοεί σε επίμονες ερωτήσεις της διευθύντριας του σχολείου ότι εκείνος της έδειξε τα γεννητικά του όργανα. Ένα αθώο (;) ψέμα, είναι αρκετά ικανό να αλλάξει ριζικά τα συναισθήματα όλων και τη ζωή του πρωταγωνιστή.
 
    Ο Vinterberg φαίνεται να επιχειρεί να στρέψει το ενδιαφέρον του θεατή στο να καταρρίψει μύθους, αλλά και να επιβεβαιώσει κάποιους άλλους. Σε πρώτο επίπεδο, χρησιμοποιεί το στερεότυπο για τα παιδιά : ‘’ Τα παιδιά δε λένε ποτέ ψέματα Λούκας ‘’, του απαντά η μητέρα όταν απελπισμένος τρέχει στο σπίτι των γειτόνων του με την ελπίδα να μην έχουν πιστέψει την κόρη τους. Πώς είναι όμως αυτό δυνατό; Δεν πρόκειται βέβαια για τα παιδιά συγκεκριμένα. Το πάθος, τα συναισθήματά μας, τείνουν να μας τυφλώνουν μπροστά στο καθήκον να αναλύσουμε σε βάθος μία φήμη ή ένα ζήτημα που έχει προκύψει. Διαβάζοντάς μάλιστα το σχόλιο αυτό πιο πολιτικοκοινωνικά, θα μπορούσε να αφορά ακόμα και τον ίδιο το ρόλο της δικαιοσύνης μπροστά σε όποιο συμφέρον ή κάποια εντολή εκ των άνωθεν .

   Σε δεύτερο επίπεδο, αναζητά φυσικά να επιβεβαιώσει το μύθο των στενών δεσμών μιας ομάδας ανθρώπων. Τόσο στενών, όσο το να είναι διατεθειμένοι να ρίξουν τη ζωή ενός ατόμου στη φωτιά, δίχως να τους ενδιαφέρουν οι συνέπειες για εκείνον. Και όλα αυτά, προκειμένου να διατηρήσουν την ενότητά τους. Μια μυστική συμφωνία των ενάρετων και φιλήσυχων ατόμων. Ο Λούκας εξάλλου ποτέ δεν ταίριαξε πραγματικά μαζί τους . Ήταν η κατάλληλη ευκαιρία να μετατρέψουν τον ξένο, στον αποδιοπομπαίο τράγο που επιθυμούσαν από καιρό. Τα συναισθήματα τα οποία αλλάζουν τόσο ξαφνικά είναι πολύ χαρακτηριστικό δείγμα .

   Τα γεγονότα τελικά, οδηγούν τον ήρωα στην απόλυτη εξαθλίωση. Η κατάσταση αυτή του έχει κλέψει όχι μόνο το μέλλον του , αλλά ρουφά σταδιακά , μανιωδώς και την αξιοπρέπειά του. Συμβολίζοντας κάθε αδικημένο, προσπαθεί να συγκρατήσει την ψυχραιμία του με πολύ κόπο απέναντι στους ανθρώπους που τον κατηγορούν. Ωστόσο, ως αδύναμο μέλος της κοινωνίας, πασχίζει και να παραμείνει στην ομάδα που κάποτε του προσέφερε ασφάλεια. Η ομάδα όμως προστατεύει μόνο τους δικούς της. 

Director: Thomas Vinterberg
Writers: Tobias Lindholm, Thomas Vinterberg
Stars: Mads Mikkelsen, Thomas Bo Larsen, Annika Wedderkopp







Τετάρτη 8 Ιανουαρίου 2014

Hedwig and the angry inch (2001)

  Φαινομενικά , θα μπορούσε να είναι μία ακόμα ταινία του queer cinema - και να πω την αλήθεια , πριν τη δω , δεν το έψαξα και πολύ και απλώς ήθελα να δω κάτι ανάλαφρο . Η συνέχεια ήταν κάτι πολύ παραπάνω από τις προσδοκίες μου .
 
    Η ιστορία ακολουθεί τη Hedwig , μία τρανσεξουαλ γερμανίδα από το ανατολικό Βερολίνο η οποία κατέληξε να περιοδεύει με το (εμφανώς αποτυχημένο) συγκρότημά της στις Ηνωμένες Πολιτείες μοιράζοντας μέσα από τα τραγούδια της στιγμές από τη ζωή της . Ταυτόχρονα , κυνηγά και τον νεαρό ''πρώην'' της ο οποίος μετατράπηκε σε απόλυτο μουσικό είδωλο κλέβοντας τα τραγούδια της .

  Βασισμένο στο off-broadway μιούζικαλ του John Cameron Mitchell επενδυμένο με τη μουσική και τους συγκλονιστικούς στίχους του Steven Trask , αποτελεί ο,τι πιο κοντινό μπορεί κανείς να βρει σε one-man show αλλά και κατάθεση ψυχής . Οι εικόνες γεμάτες χρώματα , το εκρηκτικό ταμπεραμέντο του Mitchell , ο βομβαρδισμός από συναισθήματα και ψυχικά ουρλιαχτά , ολοκληρώνονται με τη βαθιά κριτική στην ιστορία και κοινωνία και το απόλυτο ξεγύμνωμα της ηρωίδας επί σκηνής . Απλά, μοναδικό .
 

Director: John Cameron Mitchell
Writers: John Cameron Mitchell (book), Stephen Trask (book)
Stars: John Cameron Mitchell, Miriam Shor, Stephen Trask








Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2013

Birdy (1984)

   Δύσκολο να μιλήσει κανείς για μια τέτοια ταινία , καθώς κατά βάση , νιώθεται . Ωστόσο , θα κάνω μια προσπάθεια να μαζέψω τα κομμάτια μου (που λένε και τα λαικά άσματα) και να την παρουσιάσω όσο πιο υποκειμενικά - όπως πάντα - μπορώ .

    Η ιστορία ακολουθεί την πορεία δύο φίλων οι οποίοι υπήρξαν θύματα του πολέμου στο Βιετνάμ . Η ζωή τους πριν , οι εσωτερικές και εξωτερικές απώλειες , καθώς και η προσπάθειά τους να σταθούν στα πόδια τους . Ο ένας , μια ελεύθερη φύση παγιδευμένη στο σώμα ενός ανθρώπου , ενώ ο άλλος ο κλασικός μέσος αμερικάνος νεαρός της εποχής του . Συναντιούνται μετά από χρόνια στο δωμάτιο ενός ψυχιατρείου σε ένα ταξίδι αναζήτησης του εαυτού τους .

   Η ατμόσφαιρα που δημιουργεί ο Alan Parker σου κόβει την ανάσα . Τα υπέροχα πλάνα , οι μαγευτικές μελωδίες και οι σκιές στον τοίχο που νιώθεις να σε στοιχειώνουν , σε φέρνουν σε σημείο ταύτισης με την ψυχοσύνθεση του Birdy . Ακόμα και ο Nicolas Cage που λατρεύουν πολλοί να μισούν , σε οδηγεί στο παιχνίδι αυτό της αέναης μυσταγωγίας . Χωρίς πολλές κουβέντες . Τρυφερό , αλλά και σκληρό - και ωμό πολλές φορές - όταν το απαιτούν οι περιστάσεις , πρόκειται για ένα πραγματικό , αντιπολεμικό με την πιο πραγματική έννοια , αριστούργημα .


Director : Allan Parker
Novel by : William Wharton / Screenplay by : Sandy Kroopf & Jack Behr
Stars: Matthew Modine, Nicolas Cage, John Harkins








Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2012

Down By Law (1986)

   Δεν νομίζω ότι υπάρχουν πολλά πράγματα να πει κανείς για αυτή την ταινία ώστε να πείσει κάποιον να τη δει - αρχικά , η εικόνα που βλέπετε και μόνο , βοηθάει αρκετά .
 
   Τρείς απόλυτοι γίγαντες σε ρεσιτάλ ερμηνείας - του εαυτού τους ουσιαστικά . Οι λόγοι Tom Waits (ενας περιπλανώμενος και μοναχικός ραδιοφωνικός παραγωγός) , John Lurie ( ως νταβατζής πολυτελείας) και Roberto Benigni ( ως ιταλός μετανάστης) φαίνεται να είναι υπεραρκετοί για τη δημιουργία μιας ταινίας με θέμα την τυχαία συνάντηση τριών διαφορετικών ανθρώπων στο χώρο της φυλακής .

   Ένα abstract φιλμ από εκείνα που καθιστούν τον Jarmusch έναν από τους πλέον ενδιαφέροντες σκηνοθέτες και θεμελιωτή του είδους . Ωστόσο , πέρα από της σκηνοθετικές του ικανότητες , θα πρέπει να λάβει εύσημα και για τη διορατικότητά του , η οποία φαίνεται σαφώς από τις επιλογές των χαρακτήρων του .
   
   (Προσωπική άποψη είναι ότι καμία από τις ταινίες του δεν θα ήταν ίδια - και μάλιστα πολλές δεν θα είχαν και λόγο να γίνουν - εάν δεν υπήρχαν όλες αυτές οι ξεχωριστές  προσωπικότητες να ενσαρκώσουν τους χαρακτήρες , τους οποίους φαίνεται ο Jarmusch να έχει κόψει και ράψει στα μέτρα του καθένα . )


Director: Jim Jarmusch
Writer: Jim Jarmusch
Stars: Tom Waits, John Lurie and Roberto Benigni





                                         
                                                   


Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2012

Control (2007)



     Είναι κάποιες ταινίες που σε σημαδεύουν όσο παλιά και αν τις έχεις δει. Το control είναι μία από αυτές . Το πιο πιθανό είναι ότι την έχετε δεί ήδη -και για όσους δεν την έχετε δει , για αυτό είμαστε εμείς εδώ -  όμως λόγω του ότι  έτυχε να ξαναγυρίσω πάλι πίσω , θα ήθελα να πω δυο λόγια σχετικά...            
         Πρόκειται για μια ταινία που βασίζεται στη ζωή του τραγουδιστή των Joy Division , Ian Curtis,  και μία από τις πιο ενδιαφέρουσες προσωπικότητες που έχουν περάσει από το χώρο της μουσικής (και όχι μόνο ) . Ξεκινά με τη ζωή του ως πρώιμου ενήλικα και φτάνει μέχρι και το θάνατό του , αναζητώντας παράλληλα με έναν καθόλου κατηγορηματικό τρόπο - όπως θα περίμενε κανείς - να αποκωδικοποιήσει τις μεγάλες αποφάσεις της πορείας του .
   Η αλήθεια είναι ότι όσες φορές και να τη δώ αυτή την ταινία , πάντα θα με συγκινεί . Από τη μια μεριά , είναι φορέας μιας εποχής που δεν έζησα και από τις σημαντικότερες στην ιστορία της μουσικής , και από την άλλη , δε γίνεται να μη νιώσεις σαν να σε χτυπάει ηλεκτρικό ρεύμα με τις μελωδίες αυτού του συγκροτήματος σε κάθε καρέ της  . Μια από τις πιο αληθινές ματιές αφού βασίζεται στο βιβλίο της γυναίκας του Curtis , και ίσως ένα από τα καλύτερα βιογραφικά φιλμ που έγιναν και θα γίνουν ποτέ .  

ΥΓ. Φυσικά μιλώντας για την ταινία , δε θα μπορούσα να παραλείψω τον εκπληκτικό ως Ian Curtis , Sam Riley . Εμψύχωση ενός σπουδαίου ρόλου , με την πιο κυριολεκτική σημασία. 

Director: Anton Corbijn
Writers: Deborah Curtis (book), Matt Greenhalgh (screenplay)
Stars: Sam Riley, Samantha Morton and Craig Parkinson

                                       


                                                                     


Και ένα μπόνους        

                                                                     



   






Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου 2012

Τα Βαποράκια - Άλλος για τον κορυδαλλο (1983)

  Όπως λένε και οι φίλτατοι στο youtube : ''πιο καλτ πεθαίνεις ''.  Ένα μείγμα κοινωνικής , κομεντί , σατιρικής , δράσης . Ένα γνήσιο δηλαδή χάος των 80ς - μέχρι και μιούζικαλ έχει το μαγαζί !
 
     Η ιστορία ακολουθεί μια ομάδα από βαποράκια  (προφανώς..) αποτελούμενη από τους Μονρόε , Ρεμούλα , Ούρσουλα . Αυτοί  λοιπόν  οι τρεις , σχετίζονται με επαγγελματικούς - και όχι μόνο - δεσμούς με την κορυφή της πυραμίδας και αρχηγό τους , τον Μπος . Ο Μπος όμως συνεργάζεται και με έναν υψηλά ιστάμενο αστυνομικό ο οποίος τον προμηθεύει και κάποια στιγμή θα του ζητήσει να παραδώσει κάποιον από την ομάδα .

     Βαποράκια , ναρκωτικά στα σχολεία , τραβεστί , πόρνες , καμπαρέ . Η ταινία αυτή μιλά τη γλώσσα των 80ς δίνοντας όμως κάτι παραπάνω . Ενοχλητική για κάποιους ίσως , ιδιαίτερα διαφωτιστική όμως για τους περισσότερους έστω και υπό αυτή την μορφή της ωμής τηλεταινίας - ή καλύτερα ακριβώς λόγω αυτής της ωμότητας γίνεται η σύγκριση και κερδίζει με διαφορά . Το σύστημα καταρρέει μπροστά στα μάτια του θεατή και αναγκάζεται να αντιμετωπίσει κατάματα αυτό που ήξερε, αλλά δεν ήθελε να δει.

Υ.Γ. Το υστερόγραφο αυτό έχει σχέση με ένα προσωπικό κόλλημα όσον αφορά την ταινία . Ακόμα και αν το σενάριο σας φαίνεται αδιάφορο , η ταινία συνηθισμένη κτλ , δεν θέλετε με τίποτα να αγνοήσετε έναν εκπληκτικό Κωνσταντίνο Τζούμα ως τραβεστί Ούρσουλα. Πιστέψτε με .

ΥΓ.2 Καλή επιστροφή σε όσους γύρισαν από τις διακοπές . Ελπίζουμε να περάσατε όμορφα !



Director: Pavlos Tasios
Writer: Mpampis Tsikliropoulos
Stars: Antigoni Amanitou, Alkis Panagiotidis , Danis Katranidis , Konstantinos Tzoumas