Birdy (1984)

   Δύσκολο να μιλήσει κανείς για μια τέτοια ταινία , καθώς κατά βάση , νιώθεται . Ωστόσο , θα κάνω μια προσπάθεια να μαζέψω τα κομμάτια μου (που λένε και τα λαικά άσματα) και να την παρουσιάσω όσο πιο υποκειμενικά - όπως πάντα - μπορώ .

    Η ιστορία ακολουθεί την πορεία δύο φίλων οι οποίοι υπήρξαν θύματα του πολέμου στο Βιετνάμ . Η ζωή τους πριν , οι εσωτερικές και εξωτερικές απώλειες , καθώς και η προσπάθειά τους να σταθούν στα πόδια τους . Ο ένας , μια ελεύθερη φύση παγιδευμένη στο σώμα ενός ανθρώπου , ενώ ο άλλος ο κλασικός μέσος αμερικάνος νεαρός της εποχής του . Συναντιούνται μετά από χρόνια στο δωμάτιο ενός ψυχιατρείου σε ένα ταξίδι αναζήτησης του εαυτού τους .

   Η ατμόσφαιρα που δημιουργεί ο Alan Parker σου κόβει την ανάσα . Τα υπέροχα πλάνα , οι μαγευτικές μελωδίες και οι σκιές στον τοίχο που νιώθεις να σε στοιχειώνουν , σε φέρνουν σε σημείο ταύτισης με την ψυχοσύνθεση του Birdy . Ακόμα και ο Nicolas Cage που λατρεύουν πολλοί να μισούν , σε οδηγεί στο παιχνίδι αυτό της αέναης μυσταγωγίας . Χωρίς πολλές κουβέντες . Τρυφερό , αλλά και σκληρό - και ωμό πολλές φορές - όταν το απαιτούν οι περιστάσεις , πρόκειται για ένα πραγματικό , αντιπολεμικό με την πιο πραγματική έννοια , αριστούργημα .


Director : Allan Parker
Novel by : William Wharton / Screenplay by : Sandy Kroopf & Jack Behr
Stars: Matthew Modine, Nicolas Cage, John Harkins